Boncuk davası…
Nasılettin Hocanın dört karısı varmış.
Her gün evde kızılca kıyamet kopar ve kavga, gürültü hiç ama hiç eksik olmazmış…
Hoca ne yapayım da bu kargaşaya son vereyim diye düşünürken, devamlı yanı başında dolaşan ve ara ara kendisinden bahşiş alan, eskilerden beri sözüm ona akıl danışıklığı yaptığı dalkavuğu aklına gelir.
Bir koşu varıverir yanına ve akıl çelen bir tavırla; üstadım, tecrübelim, dua yiyenim bana bir akıl versen diyorum der…
Bu kadar güzel kelamın yanında bir de püsçülüt olaydı diye aklından geçiren akıl veren kılavuz, çok bilmişlik edasıyla hafifçe geri yaslanarak danışanına ahkam kesip seslenmiş.
-Baka lala… Sen her avradın eline sıkıştırsan bir boncuk ve dersen ki eğer sorarak diğer avradın yanında “sen kime verirsen” yüreğin diye, ben derem sene “heç kusura bakma boncuk kimde gönül ondadır” diye.
Anladın sen onu?
Nasılettin Hoca koşarak her avradı sıkıştırır bir köşe başında ve verir eline boncuğu ve der; sorsalar bana kimdedir yüreğin kalanı, derim boncukludadır…
Ve evde birdenbire kesilir hengâme…
Nasılettin Hoca rahat, avratlar rahat, gönül rahat ve yanında bir de püsçülüt olsaydı…
Allah’a hamd olsun; ne kimseye boncuk dağıttık, ne de kimsenin eline bakıp küskünlük yapıp, siteme daldık. Hep doğru bildiğimizi de doğru olduğu şekilde yaptık. Yolumuza gelenin yolu olduk, yolumuzdan çıkana da sitem etmeden mendil salladık. Kimseye gönül koymadık, kimseden gönül almadık. Kimsenin tavuğuna bakıp ta horozuna kışt demedik. Var ise cebimizden yedik, yok ise kimseye de yok demedik. Avuçlarımızın her ikisi de boş iken kimseye de umut olup, mıllik tutmadık.
Ne alaka? Diye soranlara olsun bu sözüm…
Ne demişti atalarımız?
Görünen köy kılavuz falan istemezmiş ama kılavuzu karga olan da yavrusunu pamuğum diye severmiş.
Biz bir ateş yaktık; isteyen geçer başında ısınır, isteyen girer içine yanar.
Ama unutulmasın sakın!
Yarın kim, kimi ne diye anar…
Uzman Gazeteci / Yazar
Hakan Dikmen
News
